معنی و تفسیر غزل ۴۳۹ حافظ: دیدم به خواب دوش که ماهی برآمدی

غزل ۴۳۹ حافظ با مصرع «دیدم به خواب دوش که ماهی برآمدی» آغاز می‌شود. در این غزل تعابیری وجود دارد که حافظ که دور از محبوب به سر می‌برد، شب گذشته در خواب دیده ماه یا ماهرویی طلوع کرده که از پرتو نورش شب هجران تمام شده است. تعبیرش بازگشت یار سفرکرده است و حافظ می‌گوید کاش خوابم زودتر تعبیر شود و یار بیاید. این غزل عاشقانه در غیاب سه ساله شاه شجاع و هنگامی که شاه محمود حاکم شیراز شده سروده است. شرح کامل معنی و تفسیر غزل ۴۳۹ را در سایت فال حافظ بخوانید.

غزل شماره ۴۳۹ حافظ

معنی و تفسیر غزل ۴۳۹ حافظ

به تعبیر دیگر:

نتیجه تفال شما به غزل ۴۳۹

---

تعبیر کامل غزل ۴۳۹ حافظ

شب پیش در خواب دیدم یک ماه در آسمان طلوع کرد که از تابش رخسارش شب فراق به سر آمد و به روز وصال مبدل شد.

خوابم چنین تعبیر شد که محبوب سفررفته از راه می‌رسد، کاش هرچه زودتر از در وارد می‌شد.

ساقی خوش‌یمن من، یادش بخیر باد که همیشه با جام و پیاله شراب از در وارد می‌شد.

چه خوب می‌شد اگر شهر و دیار خود را در خواب می‌دید تا خاطره‌های دوستی‌ها، او را به سوی ما بازمی‌گردانید.

اگر بهره‌برداری از لطف ازلی با قدرت و ثروت به‌دست می‌آمد، آب حیات که خضر یافت، نصیب اسکندر شده بود.

یاد آن روز‌هایی به‌خیر که هر لحظه از بام و در خانه، پیغام و نامه آن محبوب به من می‌رسید.

هرگز پاسبان و نگهبان تو این همه فرصت ستمکاری نمی‌یافت اگر شبی مظلومی برای دادخواهی دست دعا به درگاه خدا بلند می‌کرد.

پختگان و مبتدیان راه سیر و سلوک از شور عشق چه می‌دانند؟ در جستجوی شخصی پرحوصله، بی‌باک و برگزیده باش.

کاش آن کسی که تو را به سنگدل بودن تشویق کرد، پایش به سنگ مشکلات برمی‌خورد.

اگر شاعر دیگری مانند حافظ شعر می‌سرود، سخنش مورد قبول و پسند شاه هنرشناس قرار می‌گرفت.

---

امیدواریم که از خواندن این غزل لذت و بهره کافی را برده باشید. خوشحال می‌شویم نظرات و خاطرات خود را در مورد غزل ۴۳۹ از بخش دیدگاه‌ها با ما به‌اشتراک بگذارید.