معنی و تفسیر غزل ۳۰۷ حافظ: هر نکته‌ای که گفتم در وصف آن شمایل

غزل ۳۰۷ حافظ با مصرع «هر نکته‌ای که گفتم در وصف آن شمایل» آغاز می‌شود. در این غزل تعابیری وجود دارد که حافظ در ابتدا می‌گوید هر صفت نغز و لطیف که درباره آن دلبر زیبارو گفتم، هرکس که شنید، گفت: خداوند گوینده آن را خیر بدهد. به دست آوردن عشق و رندی در آغاز آسان به‌نظر می‌رسید اما در آخر کار بر سر کسب این فضیلت‌ها جانم سوخت. این غزل عاشقانه چندین تلمیح دارد که احتمالاً در استقبال غزلی سروده شده است. شرح کامل معنی و تفسیر غزل ۳۰۷ را در سایت فال حافظ بخوانید.

غزل شماره ۳۰۷ حافظ

معنی و تفسیر غزل ۳۰۷ حافظ

به تعبیر دیگر:

نتیجه تفال شما به غزل ۳۰۷

---

تعبیر کامل غزل ۳۰۷ حافظ

هر سخن نغز که در وصف آن پسندیده‌خوی صاحب جمال گفتم، هرکس شنید گفت: خداوند به گوینده خیر و برکت دهاد.

نخست کسب رندی و عشق‌ورزی کار آسانی به نظر می‌آمد؛ اما در عاقبت برای به‌دست آوردن این فضیلت‌ها همه وجودم آتش گرفت.

حسین بن منصور حلاج این معنی را بر بالای دار خوب ادا کرد که از فقیه شافعی این‌گونه مسائل یعنی عشق و رندی را مپرسید که نمی‌داند.

پرسیدم که چه وقت بر جان درمانده من رحمت می‌آوری؟ پاسخ داد: بدان هنگام که پای هستی تو در میان نباشد.

دل را به یار زیباروی شیرین حرکات و خوش مشرب داده‌ام که دارای اخلاق پسندیده و خصلت ستوده است.

پیش از این مانند چشم مستت حال گوشه‌نشینان را داشتم و حالا همچون ابرویت به آن چشمان مست گرایش پیدا کرده‌ام.

بر اثر اشک چشم صدبار گرفتار طوفان نوح شدم و هرگز نقش جمال تو از صفحه سینه‌ام زدوده نشد.

ای محبوب، دست حافظ مانند دعای محافظت از چشم زخم می‌ماند، خدا کند که آن را به دور گردن تو آویخته ببینم.

---

امیدواریم که از خواندن این غزل لذت و بهره کافی را برده باشید. خوشحال می‌شویم نظرات و خاطرات خود را در مورد غزل ۳۰۷ از بخش دیدگاه‌ها با ما به‌اشتراک بگذارید.